Γράμμα σε πειρατές

Πρόλογος 


Η πιο σημαντική ερώτηση που θα θελα να σου κάνω, είναι αν έχεις κάνει ποτέ βουτιά στην προσωπική σου άβυσσο. Αν έχασες και βρήκες τους χίλιους εαυτούς που κρύβεις μέσα σου. Αν κοίταξες με ενδοσκοπική διαύγεια ποτέ τις πιο βαθιές γωνιές του μυαλού σου, και αν τις κατάλαβε ποτέ κανείς. Μη με κοιτάξεις θυμωμένος, είναι άμυνα. Μην αρνηθείς να απαντήσεις, δεν παίζεις το παιχνίδι με τους σωστούς όρους. Αν θέλεις μην απαντήσεις σε μένα. Δεν είμαστε μονομάχοι άλλωστε. Απλά γράψε την απάντηση σε ένα χαρτάκι. Γράψε πάνω μια ημερομηνία και μια χρονιά, τυχαία. Βάλτην κάτω από το μαξιλάρι σου, καλά διπλωμένη. Και μην την ανοίγεις μέχρι το τότε.

Φίλοι 


Ζούμε παράλληλες πορείες. Αυτοί με αλλαγές , εγώ με στασιμότητα και ανασφάλεια, και τ' αντίστροφα. Κι ήταν πάντα εκεί. Το μοναδικό πράγμα που θέρισα τους καρπούς του νωρίς χωρίς τον απόλυτο κόπο. Μόνο ο χρόνος που αφιερώνεις φτάνει. Οι ώρες σιωπής, - το να δέχεσαι δηλαδή, χωρίς να μιλάς. Μία από τις τρείς βεβαιότητες της ζωής μου.

Υπαρκτές αγάπες 


Σάρκα και οστά που μπορείς να αγγίξεις. Ο καιρός δύσκολος και για τους δύο, τρέχουμε να προλάβουμε, κι εγώ δεν ξέρω τί. Ίσως το χρόνο, που περνάει, κάθεται σε αριθμούς και καμαρώνει, σε απαντήσεις ηλικίας και κοινωνικής γαρνιτούρας. Πάντα πίστευα ότι η γαρνιτούρα είναι το πιο άνοστο κομμάτι ενός πιάτου. Όμως ο σωστός μάγειρας την φροντίζει πάντα - ξέρει να πλασάρει την εικόνα. Μόνο ο υποψιασμένος δοκιμαστής μπορεί να καταλάβει ότι μια στραπατσαρισμένη τούρτα ή μια καμένη σάλτσα για μακαρόνια είναι πιο νόστιμη, αρκεί να ξεπεράσεις τον φόβο του θεάματος και να τη δοκιμάσεις. Άλλωστε είναι πάντα η πρώτη σου προσπάθεια, κι όλα τα πράγματα, την πρώτη φορά, γίνονται με τρόπο μοναδικό. Και με πάθος.

Το ιδεατό 


Εκεί το παιχνίδι γίνεται σε νοητικές ισορροπίες. Πάνω που νομίζεις ότι βρήκες το άλλο σου μισό, "αυτό που έτρεχες να συναντήσεις από τότε που γεννήθηκες" (όπως θα λεγε ο Λειβαδίτης). Μπορεί να γεννήθηκε στην άλλη άκρη της γής, λένε στις ταινίες. Μπορεί εκατό χρόνια - μοναξιάς -  πρίν από τη μέρα που γεννήθηκες. Μπορεί τα ελαττώματά του να φαντάζουν μέρος της τελειότητάς του. Μπορεί να πιστεύεις πώς μια ματιά αρκεί, χωρίς εξηγήσεις. Όλα όμως είναι ψευδαισθήσεις. Και έχεις βαρεθεί κάθε διαδικασία, όταν αυτή δεν είναι τροφή για το μυαλό. Η μεγαλύτερη τιμωρία και η χειρότερη δίψα μαζί, να αναζητά ο νούς το καινούριο. Κι ύστερα μέρες που στέλνεις γράμματα, χωρίς αξία, παρά μόνο λογοτεχνική.

Επίλογος 


Ελπίζω όσο διάβαζες να έχεις την απάντηση έτοιμη, γραμμένη στο χαρτάκι. Ξαναγύρνα αλλιώς, στον Πρόλογο.
Καληνυχτα...




Υστερόγραφο της ..."συγγραφέως" : Είναι η πρώτη φορά που γράφω μετά από το καιρό κομμάτια της προσωπικής μου γραφής, αυτής της σουρεάλ συνειρμικής νυχτερινής γραφής που με εκτονώνει. Ακόμη και αν δε βγάζει νόημα.
Υστερόγραφο Νο2 : Την αφιερώνω σε τρείς. Στον ιδεατό, στην υπαρκτή αγάπη... και στον "Φλεγόμενο", που ελπίζω να με διαβάσει :) Η γραφή του είναι πάντα έμπνευση για μένα.


ΥΓ 3. "Όποιος αγάπησε δεν ξέρει να το πεί".