Σοφία και Αλμπέρτο

"Αγαπητό μου ημερολόγιο

Είναι σχετικά λίγες οι στιγμές που μου επιτρέπω μικρές αλλά σημαντικές αποδράσεις από την πραγματικότητα. Λένε ότι τροφοδοτούν τη φαντασία. Μπορεί να χουν δίκιο. Οι τελευταίες μέρες ήταν γεμάτες από καινούριες εικόνες, των ματιών και του μυαλού. Μια βδομάδα διάλειμμα, πρίν την επιστροφή στην πραγματικότητα. Από μικρή φανταζόμουν ιστορίες. Με έβλεπε η μάνα μου να χτίζω σπιτάκια σιωπηλή. Στοιχημάτιζε ότι θα γίνω ή συγγραφέας ή δημοσιογράφος. Για το πρώτο όχι αρκετή, σίγουρα όχι, για το δεύτερο όχι αρκετά θαρραλέα.

Όπως και να χει. Εικόνες από αναπλιώτικα μπαλκόνια με σίδερο και ξύλο, με μπουκαμβίλιες και κισσούς να σκαρφαλώνουν πάνω τους, αναπαραστάσεις μαχών στη θάλασσα όπως φαίνονται τα κανόνια από το Λιμάνι,φανταστικές εικόνες της βασίλισσας να βγαίνει με τα χρυσά της κοσμήματα από την Πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες. Μισό - αλήθειες και μισο φαντασίες. Απόδραση...

Στην πλώρη του πλοίου που μας ταξίδευε στον Αργοσαρωνικό, συνέχισα το διάβασμα του "Κόσμου της Σοφίας". Το ήθελα από καιρό αλλά δεν έβρισκα το χρόνο. Η ιστορία της Σοφίας και του δασκάλου της Αλμπέρτο, που την μυεί στις αρχές της παγκόσμιας φιλοσοφίας, μου θύμισε πολύ τα βιβλία που διάβαζα παιδί. Μου θύμισε ακόμα ότι αν γινόμουν ποτέ συγγραφέας θα γινόμουν συγγραφέας για παιδιά. ΄Οπως λένε διάφοροι σοφοί, βλέπουν καλύτερα τα παιδιά. Και τα άμεσα ορατά και τα αόρατα. O Jostein Gaarder με ταξίδεψε για μια ακόμη φορά. 

Σωκράτης, Πλάτωνας, Δημόκριτος, Ηράκλειτος, Απόστολος Παύλος, Σπινόζα, Φρόυντ, Simone De Beauvoir. Μαγική διαδρομή... κι ότι που ανακάλυψα ότι ταυτίζομαι ακόμη με ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που ακούει με ανοιχτό στόμα και μάτια! 

Είναι ακόμη μισοτελειωμένο και έπεται συνέχεια... :)